خاطرات سفر یک مهندس مكانيك

به سلامتي مادر واسه اينكه ديوارش از همه كوتاهتره!

به سلامتي مادر بخاطر اينكه هيچوقت نگفت من هميشه گفت بچه هام...

به سلامتي مادر بخاطر اينكه هميشه از غمهامون شنيد اما هيچوقت از غمهاش نگفت

به سلامتي مادر بخاطر اينكه از سلامتيش براي سلامتي بچه هاش هميشه گذشته

به سلامتي مادر بخاطر زندگي كه همراه با شادي و اميد و مهربوني بهمون ميده

به سلامتي مادرچون هيچوقت خستگيشو به رخمون نميكشه و ازش گلايه اي نميكنه

به سلامتي مادر چون اگه خورشيد نباشه ميشه گذرون كرد اما بدون حضور مادر زندگي يه لحظه هم معني نداره...



مادر يعني به تعداد همه روزهاي گذشته تو، صبوري!
مادر يعني به تعداد همه روزهاي آينده تو ،دلواپسي!
مادر يعني به تعداد آرامش همه خوابهاي کودکانه تو، بيداري !
مادر يعني بهانه بوسيدن خستگي دستهايي که عمري به پاي باليدن تو چروک شد!
مادر يعني بهانه در آغوش کشيدن زني که نوازشگر همه سالهاي دلتنگي تو بود!

مادر يعني باز هم بهانه مادر گرفتن....
مادر يعني تمام دلواپسي
مادر يعني بي خوابي تا زماني که تبت قطع بشه
مادر يعني هر دم گفتن مواظب خودت باش
مادر يعني هر صبح که بيرون ميري پشت سرت دعا بخونه
مادر يعني گفتن خودتو خوب بپوشون. غذا خوردي گرسنه نموني
... ... مادر يعني همه چيزاي خوب و قشنگ
مادر يعني اول فرزند بعد بقيه
مادر يعني بسادگي يک شعر روان
مادر يعني عشق که خمير مايش زميني نيست
مادر يعني روح زنانه خداوند لطيف و مهربان و فداکار
سلامي به بلنداي تمامي صداها و اواها نثار مادران جهان




مادر يعني به تعداد همه روزهاي گذشته تو، صبوري! مادر يعني به تعداد همه روزهاي آينده تو ،دلواپسي! مادر يعني به تعداد آرامش همه خوابهاي کودکانه تو، بيداري ! مادر يعني بهانه بوسيدن خستگي دستهايي که عمري به پاي باليدن تو چروک شد! مادر يعني بهانه در آغوش کشيدن زني که نوازشگر همه سالهاي دلتنگي تو بود! مادر يعني باز هم بهانه مادر گرفتن

مادر يعني عشق

وقتي قرار است از معناي مادر آن هم در روز مادر بنويسي ترديد مي*كني كه نكند چيزي بنويسي كه تكرار مكررات باشد ولي با كمي تعمق به اين نتيجه مي*رسي كه شايد اين تنها واژه*اي است كه به تعداد تمام مادران دنيا معنا پيدا مي*كند و اگر اغراق نباشد تا بي*نهايت مي*توان از او نوشت.

آن وقت با خيال راحت قلم در دست مي*گيري و شروع مي*كني به نوشتن درباره عزيزي كه آمد تا آرامش*بخش موجودي مكمل خود باشد و به عطش دانستن و شايد هم عشق، ميوه عقل و دانايي را خورد و رانده شد از بهشت؛ تا در زمين اين گناه بزرگ را تاواني بخشد.
و اين گونه شد كه 9 ماه جنين انسان را در وجودش حمل كرد و تمام مشقت*ها و سختي*ها را به جان خريد تا بخشوده شود، اما اين عقوبت چنان شيرين بود كه جزئي از وجودش شد و ديگر آن را جفايي بر خود نديد چرا كه همراه اين موجود كوچك، وديعه عشق در وجودش چنان ريشه دواند كه واژه «مادر» مترادف با واژه عشق شد و از آن زمان ياد گرفت كه به خاطر عشق از خودگذشتگي كند.
آن سال هاي دوروقتي دختري كوچك بود از بازي و شادي كودكانه محروم شد تا ياد بگيرد كه چگونه همسر باشد، وقتي آمد تا از يكي شدن و برابر شدن با همسرش لذت ببرد، مادر شد و تا آمد از دوست داشتن فرزند، سرمست شود ديد كه در عشق غرق شده و وقتي به ساحل زندگي رسيد، ديد هيچ چيز از درياي زندگي در دستانش باقي نمانده جز عشق؛ اين*گونه واژه مادر مترادف عشق شد.
حالا كه من دختر كوچك او، مادر شده*ام بيشتر دركش مي*كنم چرا كه پس از سال*ها مادري باز هم تنها چيزي كه درزندگي اميدبخش است، وجود اوست.آن هنگام كه دست*هايش را در دست مي*گيرم و چشم*هايم را در چشمان خسته*اش مي*دوزم و سر بر پاهايش مي*گذارم، چنان آرامشي وجودم را فرا مي*گيرد كه دلم مي*خواهد زمان در همين نقطه متوقف شود چرا كه اضطراب از آينده را فقط دستان نوازشگر او، از وجودم دور مي*سازد و چه باك كه دنيا به چه سمت و سويي مي*رود، چون تا مادر وجود دارد، اين دنيا از عشق تهي نخواهد شد و وقتي سايه عشق بر زمين پهن باشد، بالاخره روزي دنياي عاري از خشونت و عصبانيت انساني روي خودش را به ما نشان خواهد داد.

گفتم مادر! ...
گفت: جانم
گفتم درد دارم! ...
گفت: بجانم
گفتم خسته ام! ...
... گفت: پريشانم
گفتم گرسنه ام! ...
گفت : بخور از سهمِ نانم ... ... ... ...
گفتم كجا بخوابم! ... گفت: روي چششمانم
اما يك بار نگفتم: مادر من خوبم شادم...!
هميشه از درد گفتم و از رنج